۵۰۰ 
قیمت ورق گالوانیزه در بازار آهن
ورق گالوانیزه دارای خاصیت جوشکاری و برشکاری می باشد. در مواردی که سازه های گالوانیزه مورد نظر، بسیار بزرگ است و نمیتوان آن را در وان گالوانیزه غوطه ور کرد یا هنگامی که سازه باید در محل، جوشکاری و نصب گردد، از جوشکاری و برشکاری استفاده می شود.
جوش قوس الکتریکی تحت حفاظت گاز محافظ (GMAW)
این روش فرآیندی اتوماتیک و چند منظوره است که به عنوان روش جوشکاری CO2 نیز شناخته می شود، و اغلب برای جوشکاری ورق های و مقاطع نازک استفاده می شود. این نوع جوش تغییری بروی سطح ظاهری ورق ایجاد نمی کند و حضور پوشش روی اثری بر خواص مکانیکی جوش ندارد، اما احتمال دارد برخی تغییرات ظاهری را به علت پاشش جوش ایجاد کند. پایداری قوس این روش بسیار خوب می باشد و عموما تحت تاثیر پوشش گالوانیزه نمی باشد.
گازهای حاوی co2برای فولاد های گالوانیزه قابل قبول است و دیگر نیاز به گازهای محافظ گرانتر نیست. نفوذ جوش در این فولاد ها کمتر از فولاد های بدون پوشش است و باید گپ های نسبتا پهن تری در جوش های سر به سر استفاده کرد. تفاوت جوشکاری فولادهای با پوشش روی و جوشکاری فولاد های بدون پوشش روی این است که حرارت ورودی در جوشکاری با پوشش روی بیشتر است تا بتوان با تبخیر روی آن را از حوضچه حذف کرد و دیگر اینکه سرعت جوشکاری به منظور سوزاندن پوشش روی در جلوی جوش کمتر است.
تصویر شماره 1 - جوش قوس الکتریکی تحت حفاظت گاز محافظ
بیشتر بخوانید: آموزش خمکاری ورق فولادی
جوشکاری قوسی با الکترود روکش دار SMAW) Shielded Metal Arc Welding)
یکی از متداول ترین فرآیند های جوشکاری دستی که در آن از الکترود های روپوش دار استفاده می شود جوشکاری قوسی است. قوس الکتریکی بین یک الکترود روکش دار و قطعه کار زده می شود و در نتیجه حرارت لازم را برای ذوب کردن فلز پایه و الکترود تامین می کند. از مکانیزم فشار در این فرآیند استفاده نمی شود. وظیفه محافظت از حوضچه مذاب برعهده پوشش المترود می باشد که این پوشش در هنگام جوشکاری در اثر حرارت تجزیه شده و به صورت سرباره و گاز از فلز جوش محافظت می کند. فرآیند MMAW برای ورق های گالوانیزه با ضخامت 0.5 اینچ یا بیشتر، توصیه می شود. شرایط جوشکاری برای SMAW و MMAW مشابه با شرایط مورد استفاده برای فولادهای بدون پوشش است.
تصویر شماره 2 - جوشکاری قوسی با الکترود روکش دار
جوشکاری مقاومتی
جوشکاری مقاوتی معمولا زمانی استفاده می شود که ورق فولادی متصل شونده نازک تر از 5 میلی متر بوده و پوشش آن نیزسبک تر از 300g/m2 باشد. البته پوشش هایی با ضخامت 65 میکرومتر را به راحتی میتوان با این روش جوش داد. اما طول عمر الکترودهای مسی در این حالت نسبت به پوشش های سبک تر، بسیار کوتاه تر است. معمولا آسیب پوشش در اثر جوشکاری مقاومتی کم بوده و نیاز به تعمیر کمی داشته و یا اصلا نیاز به تعمیر ندارد. اگر ورق گالوانیزه بسیار ضخیم باشد، جوشکاری مقاومتی غیر عملی است.
تصویر شماره 3 - جوشکاری مقاومتی
بیشتر بخوانید: فرآیند هیدروفرمینگ ورق چیست
جوشکاری با اشعه لیزر
یکی از جدیدترین تکنیک های جوشکاری که در سال های اخیر کاربرد گسترده ای در صنایعی از جمله اتومبیل سازی و الکترونیک دارد جوشکاری با اشعه لیزر است. این نوع جوشکاری یک فرآیند ذوبی می باشد که هرچند از نظر نوع تجهیزات و نوع فرآیند با دیگر فرآیند های جوشکاری ذوبی بسیار متفاوت است. جوشکاری با اشعه لیرز یک فرآیندی است که در آن به کمک حرارت بدست آمده از برخورد اشعه نوری به یک سطح یک منطقه مذاب ایجاد می شود که پس از انجماد یک اتصال بین مواد ایجاد می شود. جوشکاری با اشعه لیرز کمترین خسارت را به قطعه وارد می کند.
تصویر شماره 4 - جوشکاری با اشعه لیزر
معایب جوشکاری با اشعه لیزر
- اگر در هنگام جوش قطعات به درستی در کنار هم قرا نگیرند، بریدگی کناره ی جوش رخ می دهد.
- درز جوش باید به خوبی کنترل شود و لبه قطعات باید به طور کامل جفت و جور شوند که این امر متضمن صرف هزینه و زمان برای ماشین کاری لبه قطعات می باشد.
- نسبت به سایر دستگاه های سنتی جوشکاری بسیار گران است همچنین این نوع جوشکاری دارای محدودیت عمق نیز می باشد.
- درز جوش باید کمتر از 0.1 میلیمتر باشد. جوشکاری ورق های روی هم قرار گرفته با پوشش روی یکی دیگر از مشکلات این روش می باشد.
بیشتر بخوانید: برشکاری CNC با واترجت
آماده سازی محل جوشکاری
مطابق با استاندارد، جوشکاری باید در محلی انجام گیرد که دارای روی نباشد. بنابراین برای جوشکاری اجزای سازه ای گالوانیزه، حداقل باید پوشش روی 1 تا 4 اینچ در هر دو طرف ناحیه جوش در نظر گرفته شده و در هر دو سمت قطعه کار، برداشته شود. برای این منظور، سنگ زنی پشت برای برداشتن پوشش روی کاربرد دارد و همچنین میتوان از سوزاندن روی و یا به اطراف راندن روی ذوب شده از ناحیه جوش استفاده کرد.
ترمیم پوشش در ناحیه ی جوش
هر فرآیند جوشکاری بر روی سطوح گالوانیزه به پوشش روی موجود در خط جوش و نواحی مجاور آن آسیب می رساند. برای ترمیم نواحی آسیب دیده باید از استاندارد ASTM A780 استفاده کرد و لازم است برای طراحی نواحی آسیب دیده، از اسپری روی و یا رنگ های حاوی ذرات روی استفاده کرد. هنگامی که در اثر ضربه شدید به پوشش گالوانیزه آسیب وارد گردد، باید پوشش ترمیم شد. البته ممکن است نواحی کوچک فلز پایه که در معرض آسیب مکانیکی ناشی از حذف پوشش گالوانیکی هستند و توسط حفاظت کاتدی پوشش اطراف محافظت می گردند، وابسته به محصول و محیطی که در آن قرار دارد، ترمیم نگردند.
استفاده از فلز جایگزین
آیا می توان برای جلوگیری از مشکلات خوردگی از الکترودهایی مانند فولاد زنگ نزن استفاده کرد؟ فولاد کربنی گالوانیزه یا بدون پوشش را می توان به آسانی با استفاده از الکترود های فولاد زنگ نزن جوش داد. فولادهای زنگ نزن در برابر روی و فولاد کربنی نقش کاتدی دارد. این بدان معنا است که در حضور رطوبت، روی و فولاد کربنی مجاور فلز جوش برای محافظت فولاد زنگ نزن خورده می شوند.